Vandaag krijg ik de eerste vooronderzoeken. Een spannende dag want 20% van de mensen wordt bij het vooronderzoek afgewezen. Ik merk dat ik moeite heb met mijn bril en kan de drempel niet goed zien van de kliniek. Bij de receptie word ik vriendelijk ontvangen. Ook stoot ik bijna het beeldscherm van de receptioniste om als ik mijn paspoort overhandig. Ik kan de diepte niet goed inschatten.

 In de wachtruimte krijg ik wat te drinken en voor ik het weet word ik al geroepen door de optometriste.

Ik heb voor 12 meetapparaten gezeten. De brilsterkte wordt gemeten, het hoornvlies (kromming, vorm en dikte), de samenwerking van de ogen en het contrastzien. De oogdruk wordt gemeten, de grootte en diepte van de ogen, de grootte van de pupil in het donker, de hoeveelheid tranen en ook de kwaliteit van de tranen en ik krijg de printafdrukken te zien.

Tot slot krijg ik druppels in mijn ogen. Dan moet ik even een minuut mijn ogen dichthouden en voelt het wat zout en prikkerig. Hierdoor worden je pupillen heel groot en worden er nog wat metingen gedaan. Ik vraag de optometriste naar mijn sterkte en dat is wel even schrikken. -12.75 en -13.75 met ook nog een cilinderafwijking die wat schommelt.

Omdat ik pas 1 dag mijn lenzen uit heb kan er geen goede meting gedaan worden, maar dat is voor nu niet zo belangrijk. Ik ben geschikt voor lensimplantaten!

Ik mag naar huis, maar mag mijn lenzen niet in. De komende 2 ½ week moet ik mijn bril op. Om het te vieren gaan we naar Katwijk aan Zee en drink ik appelsap. Silvano drinkt een lekker biertje, maar ik ben zo duizelig dat ik even niet aan alcohol moet denken. De autorit kon ik niet goed volgen en ik voelde me wagenziek.

De komende weken heb ik thuisgewerkt en ben ik amper buiten geweest. Ik voelde me echt gehandicapt. De eerste week was ik vooral erg misselijk en draaierig. Aan de arm van Silvano ging ik wel mee Rocky uitlaten of naar de supermarkt. Maar ik voelde me heel onzeker. Ik kan de gezichten niet goed zien. Ik had veel hoofdpijn en last van mijn nek. Met een bril moet je je hele hoofd draaien naar wat je wilt zien. Vanuit mijn ooghoeken zie ik niks. Dat is wel even anders dan met lenzen.

De tweede week ging al beter. Ik was minder draaierig en gewend aan het wazig zien.

Met deze reservebril kom ik zo’n 4 dioptrie (-4) tekort.

Zondag begin van de avond doe ik mijn lenzen uit.

Ik leg alles klaar voor de volgende dag: brillenkoker, lenzenvloeistof, lenzenhouder etc.

Ondanks dat ik al vaker oogmetingen heb gehad vind ik het toch spannend. Morgen hoor ik of ik geschikt ben voor lensimplantaten!

De volgende dag, vrijdagmiddag, word ik op het werk gebeld door Rijnzicht.

Ik was blij verrast te horen dat alles boven -10 vergoed wordt door de verzekering. Dit wist ik helemaal niet!

Wat een leuk telefoontje zo voor het weekend. Al jaren ben ik aan het twijfelen en van elke kliniek heb ik wel een brochure in huis, zelfs van klinieken in Belgie en Turkije.

Gelijk werd me gevraagd een afspraak te maken voor het vooronderzoek. Ik kon niet wachten dus heb dit gelijk maar geregeld.

Omdat je bij zachte lenzen 2 weken met bril moet lopen heb ik wel erbij gezegd dat ik geen goede reservebril heb. Er werd verteld dat het vooronderzoek ook gedaan kon worden als ik 1 dag mijn lenzen uit heb en dat ik daarna dan alsnog twee weken zonder lenzen moet lopen voor een vervolgonderzoek. Dit om te kijken of ik überhaupt geschikt ben.

Tijdens dit eerste vooronderzoek kan de diepte van de voorste oogkamer, waar de kunstlens geplaatst wordt, opgemeten worden.

Per mail ontvang ik een nieuwsbrief van de Rijnzicht Oogkliniek. Hierin staat een verhaal van een vrouw met -12 die een lensimplantatie heeft ondergaan middels de “nieuwe” methode Artiflex. Ze beschrijft het zo enthousiast dat ik het wel 3x gelezen heb!

Omdat ik alleen had gehoord van de Artisan methode besluit ik gelijk een informatiepakket aan te vragen.