Silvano tikt dit en ik dicteer :-))

Ruim voor half 3 kwamen we aan in Voorschoten. Ik was ontzettend nerveus in de auto! We werden vriendelijk ontvangen door 2 gastvrouwen. Silvano mocht in de wachtruimte plaatsnemen en ik in een stoel waar ik meteen gedruppeld werd. Ik kreeg een tabletje temazepam en 4 druppels in mijn rechteroog. Dit waren andere druppels, ze prikten nogal. Een werkt bacteriedodend, de ander ontstekingremmend, de ander verdoofd het oog en de laatste verkleind de pupil. Daarna mocht ik ook in de wachtruimte plaatsnemen en kreeg ik een kopje thee. Hierna zou ik nog 2x gedruppeld worden, maar opeens werd ik geroepen om naar de operatiekamer te gaan! Ik kreeg hoesjes over mijn schoenen, een operatiejasje en een mutsje op en mijn bril werd afgenomen. Ik zag niks meer behalve schimmen. Ik werd aan de arm meegenomen door de anesthesist en mocht op een bed gaan liggen waar ik mijn naam en geboortedatum moest opnoemen. Ik kreeg een infuusje in mijn linkerarm en daarna werd mijn rechteroog schoongemaakt met jodium. Voor ik het wist werd er al propofol toegediend in het infuus en daarna werd ik heel snel licht in mijn hoofd. Toen vertelde die man dat hij een prik onderin mijn oog ging geven en gelijk prikte hij me al. De prik was wel pijnlijk maar was snel gezet. Hier zag ik nog het meeste tegenop maar ik zat in een roes waardoor ik alles toeliet. Ik moest naar links en naar rechts kijken. "Dat lukt je niet meer he" zei de anesthesist lachend. "Doe maar lekker je ogen dicht" en ik mocht 5 minuten op het bed blijven liggen. Daarna moest ik opstaan maar ik voelde me erg high en moest ik even met mijn benen bungelen. Daarna werd ik aan de arm meegenomen de operatiekamer in waar een stuk of 5 mensen waren, maar ik kon het niet goed zien want met mijn rechteroog zag ik niks meer en in de linker had ik ook geen lens in. Ik mocht in een soort tandartsstoel liggen en toen ging het heel snel. Ik kreeg een soort knijper op mijn wijsvinger voor de hartslag, mijn hoofd werd met tape vastgeplakt aan de stoel en er werd een soort tentje gemaakt, wat over mijn gezicht werd geplakt. Ik zei dat ik nog kon knipperen met mijn rechteroog maar ze zeiden dat dit niet erg was en er werd gelachen. Want dat was natuurlijk helemaal niet zo, maar zo voelde ik het wel. Dat ze de oogklemmen gingen plaatsen heb ik helemaal niet gemerkt, ik voelde alleen maar nattigheid in mijn oog en hoorde wat stemmen over het aangeven van de instrumenten en een vrouw die ging steeds mijn oog ging bevochtigen op verzoek van de oogarts. De stemmen kon ik ook niet goed verstaan, ze klonken ver weg. Ik kon met mijn linkeroog door het tentje heen kijken en zag allemaal armen over mij heen bewegen. Ik voelde ook dat de oogarts in mijn oog bezig was maar het deed geen pijn. Ik zat in een soort roes en toen voelde ik wel dat ze de oogklemmen gingen verwijderen en werd het tentje van mijn gezicht afgehaald, het was al voorbij! Ik kreeg antibioticazalf in mijn oog. Heel snel werd mijn oog met een gaasje en een kapje afgeplakt. De stoel werd, voor mij te snel, rechtop gezet. Toen voelde ik me een beetje dizzy worden en ging de stoel weer naar beneden. Ik moest een paar keer mijn benen omhoog tillen en toen ik weer wat meer kleur kreeg mocht ik rechtop zitten en met mijn benen bungelen. De anesthesist vroeg of ik bij hem wilde blijven of naar mijn vriendje wilde en ik koos uiteraard voor het laatste :-) Hij nam me mee aan mijn arm naar de gang waar ik nog even moest zitten met het infuusnaaldje nog in mijn arm mocht ik toch flauwvallen, daarna kwam de gastvouw me helpen met het uittrekken van de operatie kleding en nam ze me aan haar arm mee naar de wachtruimte. Ik denk dat het in totaal maar zo een 20 minuten heeft geduurd. Ik mocht in een lekkere stoel zitten en kreeg warme chocolademelk en chocolaatjes die Silvano in mijn mond stopte want ik zag helemaal niks. Toen voelde ik me snel beter door de suikers en heb ik een contactlens ingezet in mijn linkeroog. De anesthesist kwam het naaldje verwijderen en daarna mochten we alweer naar huis. Al met al duurde het nog geen uur. Ik ben gelijk op bed gaan liggen en heb wat muziek geluisterd van Agnes Obel. Silvano ging Rocky uitlaten en had heerlijk gekookt. Een gerecht uit de Appie. Andijvie stamppot met oude kaas, paprika en pijnboompitjes, ik vond het echt heerlijk. Daarna hebben we samen Goede Tijden gekeken want Silvano kwam gezelllig bij me liggen op bed. De verdoving voelde ik langzaam uitwerken (beetje tintelend gevoel bij mijn wenkbrauwen) en ik kon zelfs het gaasje een beetje zien. Ik heb toen het kapje heel eventjes opgelicht en kon Silvano nog niet zo scherp zien door alle zalven in mijn oog.

Ik ga nu lekker slapen en kijk erg uit naar morgenochtend wanneer het kapje eraf gaat, en de oogmetingen gaan plaatsvinden. Ik hoor dan welke sterkte ik heb en zal voor het eerst met mijn nieuwe oog zal kijken! Slaap lekker

Straks gaat het eindelijk gebeuren!

Om half 3 wordt mijn rechteroog behandeld. Vanmorgen voor het laatst gedruppeld en koffietijd gekeken. Rock, de vissen en de valkparkieten eten gegeven, mijn haren gewassen, mijn gezicht goed gereinigd. Nu nog even genieten van een lichte maaltijd met een bouillon.

Alles ligt al klaar: zonnebril, lens voor mijn linkeroog, lenzenvloeistof en brillenkoker.

Zo nog even de gordijnen sluiten voor straks. Ik ben er klaar voor!

Silvano zal mijn blog vanavond bijwerken, want ik zal niet veel zien met een kapje op ;-)

Vandaag is de tweede dag met bril. Het druppelen gaat goed. Ondanks dat ik weinig zie zonder bril vallen de druppels in 1x goed in mijn oog. (je mag het pipetje niet aanraken met je oog)

Gisteren heb ik veel leuke reacties en mailtjes ontvangen over mijn blog. Sommige mensen wisten niet eens dat ik lenzen droeg!

Het is moeilijk om uit te leggen hoe bijziend ik ben en dat ik zonder bril of lenzen amper wat zie. Alle kleuren gaan in elkaar over en ik kan geen diepte zien.

Ik stoot me vaak en doe veel op de tast. Als ik ergens logeer kijk ik altijd waar de deuren en drempels zijn en niet te vergeten de nooduitgang.  Een bericht op mijn telefoon kan ik bijvoorbeeld alleen lezen met mijn neus bijna op het scherm en met 1 oog dicht.

Vandaag heb ik wat muziek overgezet op mijn Ipod, maar ook wat luisterboeken. Van spannende thrillers tot aan meditatie. Geen idee waar ik de komende dagen zin in heb.

Ik merk wel dat ik best moe ben door het wazig zien. Ik heb al pleisters op mijn bril geplakt, maar heb toch rode plekken bij mijn neus en oren. Denk dat ik zo even lekker op bed ga liggen :)

Vandaag gaan de lenzen uit!

Na ruim 22 jaar lang zachte contactlenzen te hebben gedragen zet ik mijn bril op. Vanaf vandaag moet ik starten met het druppelschema.

Vanmorgen heb ik mezelf nog even verwend met een shiatsu massage en afgelopen weekend met een avondje sauna met Stephanie. De komende 3 weken ben ik thuis. Ik zal met zonnebril op in huis rondlopen met de gordijnen dicht en zal last krijgen van beeldverschil omdat mijn ogen met een week ertussen geopereerd zullen worden.

Donderdag is het zover, dan wordt mijn rechteroog geopereerd.

Ik vind het zo spannend, er zal een wereld voor me open gaan!

Vandaag heb ik het pre-operatief gesprek met de operatie-assistente en daarna met de oogarts. Ik krijg een tasje met medicijnen en het druppelschema wordt me uitgelegd. Vervolgens ga ik naar een andere kamer waar ik een gesprek heb met de oogarts. Hij bekijkt mijn ogen nogmaals en leest de onderzoeken grondig door.

Hij vertelt me hoe de dag van operatie zal verlopen.

Het is een dagbehandeling. Het duurt gemiddeld 2 uur en er wordt onder plaatselijke verdoving geopereerd. Na de operatie wordt er een beschermend kapje op mijn oog gezet. Hiermee moet ik ook slapen. De volgende dag, bij de eerste nacontrole, zal het kapje worden verwijderd en zal ik voor het eerst zien met de kunstlens.

Ik vertel hem dat ik de injectie (onder mijn oog in de oogkas) nog het meest eng vind en dat ik me snel flauw voel. Hij stelt me gerust door te zeggen dat ik vooraf Propofol toegediend krijg. Ik moet gelijk aan Michael Jackson denken…..

Het is inderdaad het narcosemiddel waar hij verslaafd aan was. Daarna zal ik alles in een roes beleven, maar ben ik wel wakker.

Ik krijg druppels om mijn pupil zo klein mogelijk te maken en de ingreep zelf duurt nog korter dan een gaatje vullen bij de tandarts.

Er ligt een dikke envelop in de bus van Rijnzicht met de bevestiging van de afspraak voor het pre-operatief gesprek en een heleboel documenten die ik moet lezen en ondertekenen.

Een medische informatielijst voor de anesthesist, een toestemmingsformulier en uitgebreide beschrijving van de operatie en nazorg.

Eindelijk heb ik post van de zorgverzekeraar. Na weken lang elke dag in de brievenbus kijken ligt daar de brief en wat ben ik blij! Alles wordt vergoed!

De operaties had ik een paar weken geleden al gepland onder voorbehoud. Ik ga gelijk bellen om ze te bevestigen.

Ik ontvang de brief van de oogarts met het verzoek de kosten te vergoeden in verband met een medische indicatie, nl myopia gravior. Deze brief heb ik direct naar de zorgverzekeraar gestuurd. Omdat ik een sterke afwijking heb heb ik gekozen voor een privekliniek die door de Consumentenbond als "zeer goed" staat aangeschreven. Ze ze zijn aangesloten bij het NGRC, hebben een ZKN certificering en alle oogarsten zijn aangesloten bij het NOG.

Mijn zorgverzekeraar heeft ook prijsafspraken met deze kliniek. Echter is dit niet van toepassing voor mij omdat alle kosten vergoed zullen worden.

Het is zover. Het tweede vooronderzoek bij Rijnzicht. Ik hoef niet alle testen te doen, maar wel een stuk of 6. Er kan een goede meting gedaan worden. Bij de verschillende onderzoeken blijkt mijn sterkte nu wel constant te zijn.

Er wordt nogmaals benadrukt dat ik erg grote pupillen heb in het donker en dat ik 's avonds last kan krijgen van halo's (kringen om lampen) en glare's (het zien van schitteringen) Dit schijnt met de tijd te verminderen. Ook andere complicaties worden nogmaals verteld. Het zou kunnen zijn dat er een kleine restwaarde zal overblijven. Indien dit een kleine restwaarde is van -0,5 zal ik met autorijden of in het theater een bril moeten dragen. Indien de restwaarde groter is dan kan achteraf het oog nog gelaserd worden. Die kans is klein.

Na afloop zet ik gelijk weer mijn lenzen in. Wat zie ik scherp! Helaas was dat na een uur weer weg en had ik weer mijn “oude” zicht. Ik ben weer misselijk. Mijn oogspieren maken overuren. Dat zal nog wat worden als mijn ogen om de beurt geopereerd gaan worden.

Vanavond is er een voorlichtingsavond bij Rijnzicht.

Er wordt een uitgebreide presentatie gegeven over refractiechirurgie en na afloop worden er veel vragen gesteld.

Ik zie er niet veel van, maar gelukkig weet ik al wat er gaat gebeuren. Volgens mij ben ik de enige die al midden in het traject zit. We besluiten na de presentatie gelijk naar huis te gaan, nadat we even door het raam van de OK mochten kijken.