Mijn rechteroog is behandeld !!!
Silvano tikt dit en ik dicteer :-))
Ruim voor half 3 kwamen we aan in Voorschoten. Ik was ontzettend nerveus in de auto! We werden vriendelijk ontvangen door 2 gastvrouwen. Silvano mocht in de wachtruimte plaatsnemen en ik in een stoel waar ik meteen gedruppeld werd. Ik kreeg een tabletje temazepam en 4 druppels in mijn rechteroog. Dit waren andere druppels, ze prikten nogal. Een werkt bacteriedodend, de ander ontstekingremmend, de ander verdoofd het oog en de laatste verkleind de pupil. Daarna mocht ik ook in de wachtruimte plaatsnemen en kreeg ik een kopje thee. Hierna zou ik nog 2x gedruppeld worden, maar opeens werd ik geroepen om naar de operatiekamer te gaan! Ik kreeg hoesjes over mijn schoenen, een operatiejasje en een mutsje op en mijn bril werd afgenomen. Ik zag niks meer behalve schimmen. Ik werd aan de arm meegenomen door de anesthesist en mocht op een bed gaan liggen waar ik mijn naam en geboortedatum moest opnoemen. Ik kreeg een infuusje in mijn linkerarm en daarna werd mijn rechteroog schoongemaakt met jodium. Voor ik het wist werd er al propofol toegediend in het infuus en daarna werd ik heel snel licht in mijn hoofd. Toen vertelde die man dat hij een prik onderin mijn oog ging geven en gelijk prikte hij me al. De prik was wel pijnlijk maar was snel gezet. Hier zag ik nog het meeste tegenop maar ik zat in een roes waardoor ik alles toeliet. Ik moest naar links en naar rechts kijken. "Dat lukt je niet meer he" zei de anesthesist lachend. "Doe maar lekker je ogen dicht" en ik mocht 5 minuten op het bed blijven liggen. Daarna moest ik opstaan maar ik voelde me erg high en moest ik even met mijn benen bungelen. Daarna werd ik aan de arm meegenomen de operatiekamer in waar een stuk of 5 mensen waren, maar ik kon het niet goed zien want met mijn rechteroog zag ik niks meer en in de linker had ik ook geen lens in. Ik mocht in een soort tandartsstoel liggen en toen ging het heel snel. Ik kreeg een soort knijper op mijn wijsvinger voor de hartslag, mijn hoofd werd met tape vastgeplakt aan de stoel en er werd een soort tentje gemaakt, wat over mijn gezicht werd geplakt. Ik zei dat ik nog kon knipperen met mijn rechteroog maar ze zeiden dat dit niet erg was en er werd gelachen. Want dat was natuurlijk helemaal niet zo, maar zo voelde ik het wel. Dat ze de oogklemmen gingen plaatsen heb ik helemaal niet gemerkt, ik voelde alleen maar nattigheid in mijn oog en hoorde wat stemmen over het aangeven van de instrumenten en een vrouw die ging steeds mijn oog ging bevochtigen op verzoek van de oogarts. De stemmen kon ik ook niet goed verstaan, ze klonken ver weg. Ik kon met mijn linkeroog door het tentje heen kijken en zag allemaal armen over mij heen bewegen. Ik voelde ook dat de oogarts in mijn oog bezig was maar het deed geen pijn. Ik zat in een soort roes en toen voelde ik wel dat ze de oogklemmen gingen verwijderen en werd het tentje van mijn gezicht afgehaald, het was al voorbij! Ik kreeg antibioticazalf in mijn oog. Heel snel werd mijn oog met een gaasje en een kapje afgeplakt. De stoel werd, voor mij te snel, rechtop gezet. Toen voelde ik me een beetje dizzy worden en ging de stoel weer naar beneden. Ik moest een paar keer mijn benen omhoog tillen en toen ik weer wat meer kleur kreeg mocht ik rechtop zitten en met mijn benen bungelen. De anesthesist vroeg of ik bij hem wilde blijven of naar mijn vriendje wilde en ik koos uiteraard voor het laatste :-) Hij nam me mee aan mijn arm naar de gang waar ik nog even moest zitten met het infuusnaaldje nog in mijn arm mocht ik toch flauwvallen, daarna kwam de gastvouw me helpen met het uittrekken van de operatie kleding en nam ze me aan haar arm mee naar de wachtruimte. Ik denk dat het in totaal maar zo een 20 minuten heeft geduurd. Ik mocht in een lekkere stoel zitten en kreeg warme chocolademelk en chocolaatjes die Silvano in mijn mond stopte want ik zag helemaal niks. Toen voelde ik me snel beter door de suikers en heb ik een contactlens ingezet in mijn linkeroog. De anesthesist kwam het naaldje verwijderen en daarna mochten we alweer naar huis. Al met al duurde het nog geen uur. Ik ben gelijk op bed gaan liggen en heb wat muziek geluisterd van Agnes Obel. Silvano ging Rocky uitlaten en had heerlijk gekookt. Een gerecht uit de Appie. Andijvie stamppot met oude kaas, paprika en pijnboompitjes, ik vond het echt heerlijk. Daarna hebben we samen Goede Tijden gekeken want Silvano kwam gezelllig bij me liggen op bed. De verdoving voelde ik langzaam uitwerken (beetje tintelend gevoel bij mijn wenkbrauwen) en ik kon zelfs het gaasje een beetje zien. Ik heb toen het kapje heel eventjes opgelicht en kon Silvano nog niet zo scherp zien door alle zalven in mijn oog.
Ik ga nu lekker slapen en kijk erg uit naar morgenochtend wanneer het kapje eraf gaat, en de oogmetingen gaan plaatsvinden. Ik hoor dan welke sterkte ik heb en zal voor het eerst met mijn nieuwe oog zal kijken! Slaap lekker
